Martin Müllen begon op 12 oktober 2015 met plukken en ging door tot en met de eerste week van november. Nadat hij in 2014 rigoureus fruit had moeten sorteren en weggooien, was hij blij dat hij in 2015 opbrengsten had die op zijn minst in de buurt kwamen van zijn carrièregemiddelde. Maar dat is natuurlijk relatief. Het gemiddelde voor hem is nauwelijks meer dan 30 hectoliter per hectare, en veel van zijn oude wijnstokken, vooral die welke door hem in de Hühnerberg nieuw leven zijn ingeblazen, zijn zowel genetisch als door training vatbaar voor magere, kleine trossen en bessen. Wat zeker is, is dat hij dolblij zou moeten zijn met de kwalitatieve resultaten, de effectieve zuren van 2015 die de voorkeur geven aan een focus en energie die ik nog niet eerder heb ervaren in een van Müllen’s collecties, hoe selectief mooi deze meestal ook zijn. Het bottelen begon in mei, maar op de voor het landgoed typische manier liep het de hele zomer door en was nog niet voltooid toen ik half september 2016 op proef was. In feite had het merendeel van de Hühnerberg-most die bedoeld was voor legale droogheid pas onlangs die benchmark bereikt en was nog steeds troebel. “Een mooi ding dit jaar,” merkte Müllen op, “is dat ondanks dat de fermentaties lang hebben geduurd, de wijnen zeer schoon en laag in volatiliteit zijn gebleven.” Een maatstaf voor hoe enthousiast Müllen is over een jaargang is het aantal bottelingen in een bepaalde stijl van een bepaalde locatie, waarbij Prädikats wordt aangevuld met sterren die prominent op de uiteindelijke etiketten verschijnen. Er kwamen uiteindelijk vier verschillende trocken Hühnerberg Rieslings uit 2015, waarvan het Kabinett de enige was die afgelopen september werd gebotteld of klaar was voor beoordeling. Er is slechts één nobele zoete Müllen 2015, een Beerenauslese die ook nog niet gebotteld was of vatbaar was voor recensie toen ik hier voor het laatst proefde.
Voor uitgebreide achtergrondinformatie over dit landgoed, de back-to-the-future-methoden en de wijngaarden, zie de inleiding van mijn verslaggeving van Müllen’s 2014’s, maar ook de algemene inleiding van mijn verslag van 2014 over de Moezel, waarin ik het stuk wijngaarden tussen Kinheim en Enkirch en het aangrenzende Kautenbach – de locatie van Müllen’s vlaggenschip Hühnerberg – speciale aandacht vergeef. Het is de moeite waard om even de aandacht te vestigen op de combinatie van lichtzinnigheid, kristallijne helderheid, animatie, minerale nuance en pure verfrissing die Müllen weet te bereiken met zijn beste droge kabinetten. Wat een geluk hebben oenofielen dat een paar telers droge wijnen maken die een afspiegeling zijn van deze kostbare Moezeldeugden, dezelfde eigenschappen die Riesling in de tweede helft van de 19e eeuw voor het eerst van deze hellingen naar internationale bekendheid brachten. En hoe jammer is het dat de VDP niet alleen de term “Kabinett trocken” heeft verbannen, maar, nog belangrijker, de stijl van Mosel Riesling die erachter zit verwaarloost. Maar om zeker te zijn, kan een wijn van de bovengenoemde soort niet van zomaar een wijnstok of site worden gemaakt. “Ik weet niet waarom dat zo is,” gaf Müllen toe, “maar bepaalde van mijn oude wijnstokken hebben gewoon het vermogen om complexe smaken te ontwikkelen met een laag mostgewicht”, een talent dat werd versterkt door de algemene tendens in 2015 om mostgewichten tot oktober te stabiliseren. “Ik mik op slechts 78-80 Oechsle voor Kabinett,” voegde hij eraan toe, “maar als je de druiven proeft, zweer je dat ze net zo rijp zijn als die bij 90 Oechsle elders.” Een laatste woord voor degenen die bezig zijn met het ontdekken van de wijnen van Müllen: hij is niet verlegen met zwavel (persoonlijk denk ik dat minder beter zou zijn) en niet alleen hebben zijn wijnen vaak beluchting nodig om op hun best tot hun recht te komen, ze kunnen vaak een week of langer vers blijven uit de open fles. (Toen ik hem voor het laatst ontmoette, overwoog Müllen om een batch 2015 zwavelvrij te bottelen.)
